Blog


BACK
jan 13, 2019 |
Wendy

Cats Only Blog: 'Poesjes' kijken in Namibië - Het leeuwendeel

Eind vorig jaar was het dan zover, onze vakantie. Twee weekjes roadtrippen met een 4x4 Hilux met daktent door Namibië, waaronder een 3-daagse safari door Etosha National Park. Een park van meer dan 22.000 km2 groot, ofwel de helft van Nederland. ‘De beste plek in Zuid-Afrika om de big-five te zien’ zo is te lezen (al meen ik ergens gelezen te hebben dat enkel the big-four te vinden is maar dat terzijde). Op naar Etosha waar bij ons als kattengekken de leeuw en het jachtluipaard aan de top van ons must see lijstje stonden.

Safaridag 1:
Erg vroeg uit de veren om de lange route door Etosha park te kunnen maken en toch op tijd voordat de zon onder gaat bij de camping aan te komen. Na een reis van een halve dag waren we er en kon het echte beesten spotten beginnen. Natuurlijk hadden we al veel wild gezien langs de wegen maar in dit park kun je ze zeker niet missen. Eenmaal binnengekomen struikelde we bij wijze van over de springbokjes, zwijnen en zebra’s. En niet lang daarna spotten we ook onze eerste giraffen bij een verlaten waterpoel. Weer een stuk verder spotte we nummer 1 van de big-five: de olifant, of liever gezegd een hele kudde. ‘

Safaridag 2:
Weer heel vroeg op vandaag, vooral de katachtige zijn nachtdieren waardoor je in de ochtend het meeste kans hebt om ze te zien. Nadat we zo ongeveer een hyena aanreden vervolgde we onze weg. Tot de weg geblokkeerd werd door nog meer vroege vogels (lees: toeristen die ook op ‘jacht’ waren). Later bleek dat er 2 leeuwenpups op de weg lagen (nummer 2 van de big five) lekker in het opgaande zonnetje. Na even geduld, en heel veel foto’s, spotten we met de verrekijker ook papa leeuw die op zijn gat langs een waterpoel zat omgeven door allerlei soorten ander wild. Blijkbaar had hij geen honger want hij zag er nogal lui uit. Toen we net onze weg wilde vervolgen kwam ineens mama leeuw aan, op zoek naar haar kroost. Zo mooi om dit soort grote poezen van zo dichtbij te zien, daar waar ze graag willen wonen en kunnen gaan en staan waar ze willen. En weer door….

S’ avonds besloten we bij de waterpoel nabij de camping plaats op de ‘tribune’ plaats te nemen. Deze kunstmatige waterpoel wordt in de nacht verlicht en campingbezoekers zitten hier keurig op een afstandje rond de poel te wachten wat er gebeurt. Wij dus ook. Met een wijntje in de hand, met doodse stilte in afwachting wat er komen ging want het was volledig stil daar beneden, vooruit op wat vogeltjes, uilen en konijnen na. Maar ons wachten werd beloond want na een tijdje kwamen er twee neushoorns (nummer 3 van de big five) uit de bosjes voor een slokje water. Totdat de rust werd verstoord door een kudde zebra’s die ook wel zin hadden in een slokje. Wat bleek, één van de neushoorns had het niet zo op zebra’s en jaagde de groep steeds op. Het leek wel een spel van hem, mooi om te zien.

Safaridag 3:
Er restte ons zover wij wisten alleen nog het jachtluipaard om te vinden maar helaas was deze ons niet gegund. Vaarwel prachtig Etosha, vaarwel leeuwen, bavianen, jakhalzen, hyena’s, mangoesten, stokstaartjes, grondeekhoorns, wrattenzwijnen, olifanten, neushoorns, rock dassies, zebra’s, steenbokken, springbokken, dik-diks, impala’s, gemsbokken, kudu’s, duikers, hartebeesten, gnoes, giraffes, struisvogels, adelaars, gieren, havikjes, uilen, secretarisvogels, blauwe kraanvogels, kori burstard en iedereen die ik nog vergeten ben!

In de auto weer verder, een beetje balend dat we geen jachtluipaard gezien hadden, bladerde ik weer verder door mijn Namibië-boek waar ik een stuk tegen kwam over 'AfriCat'. Een stichting die belangeloos grote carnivoren, met name jachtluipaarden, luipaarden en cheeta’s, behoeden voor het uitsterven. En guess what, dit enorme landgoed lag op onze route. Dus er was toch nog een kans om jachtluipaarden te zien! 

Aangezien dit blog een beetje te lang wordt deel ik onze avonturen bij Africat in het blog van volgende week!

Groetjes Wendy

Ps. Benieuwd naar onze vakantiekiekjes? Bekijk ze hier.